آفتاب لب بوم قشم

#افسردگی
افسردگی مجازی را جدی بگیرد! 

🔹مطالعات اخیر نشان داده که شبکه‌های اجتماعی باعث افسردگی خواهند شد. برای کاهش تاثیر شبکه‌ های اجتماعی به صورت منفی بر روحیات مردم تنها یک‌ راه وجود دارد و آن استفاده بیشتر از دنیای واقعی است.

🔹در پی استفاده زیاد یک فرد از شبکه‌های اجتماعی سرمایه اجتماعی وی کاهش خواهد یافت و یا از بین خواهد رفت. یعنی نقش دوستان واقعی، خانواده، اطرافیان و غیره در زندگی چنین فردی کم خواهد شد. 

🔹یکی‌دیگر از وجوه غیرمستقیم شبکه‌های اجتماعی و تاثیر آن بر افسردگی نیز به حسِ درماندگی مربوط است. افسردگی ناشی از یک احساس درماندگی نسبت‌به مشکلات، آینده، رسیدن به آینده خوب و… برمی‌آید. فردی اگر درمانده نشود دچار افسردگی نیز نخواهد شد.

🔹وقتی هر کدام از ما در شبکه‌های اجتماعی با سیلی از اتفاقات غیرعلمی و بدون حد و مرز مواجهیم در وهله اول انتظاراتمان غیرواقع‌بینانه خواهد شد.

🔹در پی انتظارات غیرواقعی ما با مشاهده سبک زندگی انسان‌های دیگر در مکانی غیر از مکان خودمان احساس می‌کنیم زندگی ما مطلوب نیست؛ احساسی که تغذیه‌کننده درماندگی است و درماندگی تغذیه‌کننده افسردگی خواهد بود.

🔹همچنین شبکه‌های اجتماعی به‌صورت قارچ‌وار احساسات دیگران را تولید و تکثیر می‌کنند. 

💠راه حل چیست؟ تنها راه‌حل اهمیت‌دادنِ بیشتر به دنیای واقعی است. تنها در صورتی که بتوانیم این‌کار را بکنیم آسیب‌های دنیای مجازی کاهش خواهد یافت.

•البته شبکه‌های مجازی فوایدی زیادی نیز دارند اما در صورتی‌ که ما آن‌ها را به‌جای دنیای واقعی قرارندهیم که ناخودآگاه این اتفاق در حال وقوع است
Tangbar 

🌕نکات طلایی فرزند پروری 🌕
#توصیف_کلامی 
نمونه جملات ارزشیابی👇

اتاقت و تمیز کردی چه دختر خوبی هستی !
۱-آنچه را مشاهده می کنید شرح دهید.
✨«می بینم اینجا خیلی کار شده، من یک فرش تمیز، یک تخت مرتب و کتابهایی که قشنگ در قفسه مرتب شده اند؛ می بینم. تمام اسباب بازیها جمع شده و چیزی روی زمین نیست. اسباب بازیها رفته تو کمد و تیله ها از کف زمین جمع شده.»
۲-آنچه را احساس می کنید، شرح دهید.
✨«وارد شدن به این اتاق لذت بخش است!»
۳-رفتارهای قابل تحسین کودک را در یک کلمه خلاصه کنید.
✨« تو مداد رنگی ها و خودکارهایت را از هم جدا کردی و اونا رو تو جعبه جداگانه گذاشتی. من به این میگم مرتب کردن و سر و سامان دادن!»
وقتی که ما بچه بودیم اجازه نداشتیم میوه هایی مثل نارنگی و خیار که به محض پوست کندن بوش توی فضا پخش میشه رو ببریم مدرسه. به دلیل اینکه شاید دانش آموزی باشه که خانواده اش توان تهیه اون میوه رو نداشته باشن. الان آدم زجر میکشه از این همه خودنمایی های ابهانه و عاشقانه های بیمعنی و افراطی که تو شبکه های اجتماعی رواج داره. یکی عکس کیکی که پخته رو میذاره.مینویسه با عشق برای بهترینم. شوهرش میاد لایکش میکنه و مینویسه. با تو تمام شیرینی دنیا مال من است. پنجاه نفر هم باید بیان زیرش بنویسن به به چه کدبانویی نوش جان. 

حالا دیگه مسائل اخلاقی و ادب اجتماعی و فرهنگ که دیگه جای خود داره. 

هفته پیش تو یه گروه دختری که کاملا میشناسمش و میدونم که توی خیلی از اساسی ترین نیازهای مادیش کمبود داره نوشته بود 

دوستان لطفا کمکم کنید نمیدونم واسه کریسمس چه لباسی بخرم و به نظرتون موهامو فر کنم یا نه؟ همین خانم واسه محرم کل پس اندازش رو داده بود ناخن مشکی با قطره های خون کاشنه بود. 

و افتخار هم میکرد که شال پونزده تومنی رو از لاله پارک صد هزارتومن خریده. 

متاسفانه تعداد این افراد انقدر اطرافمون زیاده که دیگه رفتارشون به یه عرف تبدیل شده. 

 یه بار یکی از این خانمها آخر بحثی که میکردیم به من گفت من با تو که معلوم نیست لباسهاتو از کدوم مغازه میخری هیچ حرفی ندارم. کاری ندارم از قضا اون لحظه چقدر پول تو حسابم بود. اما واقعا نتونستم دیگه چیزی بگم.  

 کتاب بخونیم . کتاب هدیه بدیم . فیلم حسابی ببینیم. یه ذره خودمون رو مانیتور کنیم. یه کم به آدمهای فهمیده و بی ادعای اطرافمون دقت کنیم. شاید آدمهای بهتری بشیم. شاید بچه هامون از ما بهتر شدن.